Sneak preview C#3: Communicatieafdelingen houden weinig rekening met blinden en slechtzienden
Met mensen die blind of slechtziend zijn wordt lang niet altijd rekening gehouden. Ook veel communicatieafdelingen staan er nauwelijks bij stil dat mensen met een visuele beperking onderdeel (kunnen) uitmaken van hun doelgroep. Wat betekent dat in de praktijk en welke kansen liggen er?
Willemijn Kloosterman is tekstschrijver, redacteur en auteur. Zij ziet alleen een heel klein beetje licht en donker, verder niets. Ze ervaart de dagelijkse praktijk van (on)toegankelijke communicatie dan ook niet alleen in haar werk, maar in alle aspecten van haar dagelijks leven. “Scholen, kinderopvang en zwembaden gaan er bijvoorbeeld niet zo gauw vanuit dat ouders niet kunnen zien. Het gaat nu allemaal wel, maar het kan nog best wat toegankelijker.”
Twan Emonts-Schumer, business consultant bij Stichting Accessibility, begeleidt bedrijven en organisaties in het vergroten van hun toegankelijkheid. “Ik ga met grote regelmaat bij organisaties langs om ze bewust te maken van digitale toegankelijkheid. Dan zie ik ze met licht schaamrood op de kaken kijken van tjee, daar heb ik nooit bij stilgestaan.”
Emonts-Schumer benadrukt dat de oplossing niet alleen ligt in het repareren van ontoegankelijke uitingen. “We zien dat er heel veel achteraf gerepareerd wordt. Met als gevolg dat er een half jaar later weer elementen geplaatst zijn die niet toegankelijk zijn. Wil je echt toegankelijker communiceren, dan zul je dus structureel iets moeten veranderen.”
Maar hoe pak je dat aan? Niet in je eentje in elk geval, adviseert hij: “Ik heb vrij veel te maken met communicatieafdelingen, want daar wordt als eerste naar gewezen op het moment dat iets niet toegankelijk is.” Zijn voornaamste aanbeveling is dieper de organisatie in te kijken. “Repareer niet alles zelf. Maak je organisatie bewust dat dit een organisatorische verantwoordelijkheid is en niet alleen die van jullie. Dan krijg je toegankelijkheid langzamerhand in het DNA van je organisatie.”