Waarom niemand zit te wachten op wat jij te zeggen hebt (en hoe je dat wél voor mekaar krijgt!)
Ik zal eerlijk tegen je zijn. Het klinkt misschien een beetje onaardig (en weet dat ik dat absoluut niet zo bedoel, dus sorry alvast), maar het is wel de waarheid. Daar komt ie: niemand zit te wachten op wat jij te zeggen hebt. De hele wereld zit vol met mensen die hun boodschap kwijt willen. Daardoor zijn wij, de ontvangers, een beetje murw geslagen. We noemen dit ook wel informatiestress. Omdat onze hersenen maar een beperkte hoeveelheid informatie kunnen verwerken, raken we dus een beetje van de leg als daar te veel informatie binnenkomt.
Ervaar dat zelf maar eens als je lukraak een uurtje gaat surfen op het net. Geheid dat je na afloop bekaf bent van alle content, blogs, infographics en video’s.
Het is overigens niet nieuw hoor. Al sinds de uitvinding van de drukpers (15e eeuw) klagen mensen over de niet-aflatende stroom aan informatie. En ook de Romeinse schrijver en filosoof Seneca waarschuwde er al voor dat “een overvloed van boeken afleiding betekent”. Om hier mee om te gaan, hebben we een zogenaamde informatie-overload-beschermingsmodus opgebouwd. We pikken er heel selectief stukjes uit. Stukjes die voor ons wél interessant zijn. Alles wat daarbuiten valt, komt niet echt bij ons binnen. Je kunt bij jezelf nagaan wanneer dit gebeurt: dan denk je namelijk aan jezelf. Je denkt aan wat je nog allemaal moet doen, of je dit weekend wel of niet uit eten gaat, of je haar nog wel goed zit.
Selectie
Dat wil je dus liever niet als je zelf aan het woord bent. Om dat te voorkomen moet je snappen hoe je toeluisteraars de informatie selecteren, zodat jij straks bínnen de selectie valt. Niet daarbuiten. Met andere woorden, je kunt er zelf voor zorgen dat mensen wel naar jou luisteren. Ok, even terug naar onze selectieve wijze van informatie tot ons nemen. Er zijn heel wat trucs en manieren om de aandacht te trekken en te houden. In deze blog licht ik er twee uit.
Ontspanning
We nemen het beste informatie in ons op als we ontspannen zijn en een hoge betrokkenheid hebben met het onderwerp. In je luie stoel met een kopje thee naast je, luister je heel intensief naar je favoriete podcast. Of andersom, in een drukke vergadering waar iedereen door elkaar heen praat, luister je niet of nauwelijks. Waarschijnlijk ben je alleen maar bezig met te bedenken wat je zelf wilt zeggen.
Hoge betrokkenheid ontstaat als er interesse in het onderwerp is
Betrokkenheid
Je wil dus bereiken dat iedereen ontspannen is en een hoge betrokkenheid heeft met het onderwerp. Om met dat laatste te beginnen: hoge betrokkenheid ontstaat als er interesse in het onderwerp is. Als jij daarop wilt inspringen, moet je weten waar de interesses van je toehoorders liggen. Zo zijn er maar weinig medewerkers geïnteresseerd in de omzetten en kosten van het bedrijf. Wel in wat zij concreet kunnen doen om hun steentje bij te dragen. Bijna niemand zit te wachten op de update van het project van een ander waar ze niets mee te maken hebben. Wel in wat de geleerde lessen zijn en hoe zij zelf beter kunnen worden binnen hun eigen project.
Doelgroepdenken
Doelgroepdenken noemen we dit. Inleven in je doelgroep, zodat je beter kunt aansluiten bij hun belevingswereld en interesses. Wil je betrokken luisteraars? Zorg dan dat je jouw boodschap zo verpakt, dat het relevant en interessant wordt voor hen. Denk niet vanuit wat jij wilt zenden, maar zoek uit wat de luisteraar wil ontvangen.
Randvoorwaarden
Dan door naar de ontspannenheid. Mensen zijn ontspannen als ze weten waar ze aan toe zijn, als het gesprek duidelijk gestructureerd is, de omgeving overzichtelijk, de rolverdeling duidelijk en het tijdslot afgebakend is. Dat zijn dus de randvoorwaarden. Daarnaast moeten ze het gevoel krijgen dat ze veilig zijn: laat ze merken dat je ze serieus neemt, dat je ze niet belazert en dat je je aan je woord houdt. Als jij die randvoorwaarden zo creëert en vervolgens een boodschap verkondigt die aansluit bij hun interesses, dan krijg jij geheid voor elkaar dat iedereen luistert!