Prikkels - Het bankje van meneer Meijer
Tot mijn achttiende heb ik in Stadskanaal gewoond. De problematiek waar deze veenkolonie mee worstelt, was er al toen ik opgroeide en na de middelbare school ging studeren 'in stad', zoals ze dat in de provincie Groningen noemen. Mijn kennis en potentie nam ik mee, net als veel andere jongeren. Stadskanaal is in sneltreinvaart verouderd en wordt door jeugdige achterblijvers inmiddels ook wel 'rollator city' genoemd. Tot voor kort kwam ik nog regelmatig in Stadskanaal.
De eerste jaren in mijn ouderlijk huis, daarna vooral in verpleeghuizen en de laatste tijd op een begraafplaats. Daarover later meer.
Tijdens #PubCom19 was Froukje de Jonge, waarnemend burgemeester van mijn geboorteplaats Stadskanaal, een van de sprekers over het onderwerp polarisatie. Ze betrad het podium met op de achtergrond een slide met krantenkoppen die helaas niets aan de verbeelding over lieten; economische krimp, hoge werkloosheid en afnemende voorzieningen. Of zoals de waarnemend burgemeester het verwoordde: “Inwoners van Stadskanaal voelen zich niet achtergesteld, inwoners van Stadskanaal zijn achtergesteld.”
Na deze introductie nam ze de zaal mee in een schrijnend en tegelijkertijd hilarisch verhaal over het bankje van meneer Meijer; een kafkaësk verhaal waarin de emotie van de burger tegenover de ratio van de bestuurder werd geplaatst. Het verhaal van de oude meneer Meijer, die iedere dag het graf van zijn vrouw bezocht en daar op een zelfgemaakt bankje troost zocht. Een zelfgemaakt bankje dat natuurlijk niet voldeed aan de wettelijke richtlijnen voor begraafplaatsen. Een zelfgemaakt bankje dat vervolgens op last van de dienstdoende ambtenaar weggehaald moest worden. Een zelfgemaakt bankje dat daarna weer werd teruggeplaatst. Een zelfgemaakt bankje dat landelijke bekendheid verkreeg en er gelukkig nog steeds staat en ook blijft staan.
Froukje de Jonge schetste in amper een kwartier tijd een voorbeeld van #polarisatie op de vierkante meter. En gaf ook de handreikingen om uit een dergelijke impasse te komen; een intrigerend voorbeeld van hoe communicatie niet alleen het hart van het beleid moet zijn maar sterker nog, het hart van de samenleving moet zijn. Natuurlijk, ik ben als #Knoalster bevooroordeeld, maar in mijn ogen moeten we het verhaal over het bankje van meneer Meijer koesteren als een kostbaar bezit, een tastbaar voorbeeld over hoe communicatie wel en niet hoort te verlopen.