Logo Zoeken

Prikkels - Teek that

11 juli 2018André Manning

Wat hebben een goudjakhals en een chocoladereep nu met elkaar te maken? Terwijl we ons allemaal twee weken lang hebben geërgerd aan de fake blessures van de Braziliaanse aanvaller Neymar (herinneren we ons Arjen Robben nog?) las ik vorige week vol verbazing een kort berichtje dat een Nederlandse tv-presentatrice zich met fake news voor een commercieel pr-karretje had laten spannen. Ze had een nepvideo verspreid over een goudjakhals die in Ruurlo was opgedoken, daar een dag later spijt van gekregen omdat het niet om een goudjakhals, maar om een nieuw middel tegen tekenbeten ging. Een regionale krant had er inmiddels wel aandacht aan besteed (hadden ze hun werk beter moeten doen?) en werd geconfronteerd met boze reacties van lezers.

Andre Manning blog.jpg

Het leek allemaal verdacht veel op de pr-stunt van Tony Chocolonely, die vorig jaar aankondigde naar de beurs te gaan. Uiteindelijk bleek dat deze gang wel heel letterlijk was en niets te maken had met een notering aan de AEX of AMX. Journalisten werden een dag lang aan het lijntje gehouden en waren op zijn zachtst gezegd not amused toen de aap uit de mouw kwam. En ik ben bang dat Tony Chocolonely in de toekomst niet snel meer op aandacht van serieuze media hoeft te rekenen. En hetzelfde geldt wellicht voor eerder genoemde presentatrice en haar opdrachtgever, de producent van middeltjes tegen tekenbeten. En dat is hartstikke vervelend, want een tekenbeet is iets wat heel serieus genomen moet worden. Dat kan ook zonder fake news.

Eigen schuld? Ja. Moeten we er als vak blij mee zijn? Nee. Waar we aan de ene kant moeite doen om ons te wapenen tegen fake news lijken we er aan de andere kant hard aan mee te doen. In de schreeuw om aandacht verleggen we geen grenzen maar gaan we een grens over. En dat terwijl om de haverklap uit onderzoeken blijkt, dat het vertrouwen in organisaties maar niet toe wil nemen. Daar kun je natuurlijk verschillende redenen voor bedenken, maar de manier waarop ze communiceren met hun doelgroepen is er een van. En wie kan daar iets aan doen? Wijzelf. Laten we ons vak daarom een dienst bewijzen en ophouden met allerlei ‘communicatiestunts’ om aandacht te trekken. Daar heeft iedereen baat bij, wij zelf misschien nog wel het meest.