MVO = Interne communicatie
Waar ‘ligt’ MVO in een organisatie? Bij Inkoop? Zij gaan over de inkoop van energie, koffie en catering. Of bij KAM? Zij gaan over certificaten en keurmerken. Of bij HR? MVO gaat toch ook over het werken met mensen uit ‘de doelgroep’. Of bij de facilitaire dienst? Zij gaan over het gebruik van alle gebouwen? Of toch bij de wagenparkbeheerder?
Natuurlijk is de ideale situatie dat MVO bij alle individuele medewerkers ligt. Dat alle collega’s bewust en onbewust duurzame keuzes maken. Dat duurzaamheid de standaard is geworden. Daarom vind ik dat MVO (voor dit moment) vooral interne communicatie is.
Want eerlijk? Er zijn maar een paar bedrijven waar iedereen intrinsiek duurzaam gemotiveerd is. Als je naar de grote boze buitenwereld kijkt, is het grootste deel van de mensen niet dagelijks bezig met duurzaamheid. Dan worden keuzes gemaakt op basis van prijs, status, gemak, smaak, bereikbaarheid, uiterlijk. En wordt duurzaamheid bij de meeste keuzes niet meegenomen.
Als je je organisatie echt wilt verduurzamen, wil je naar een situatie toewerken waarin mensen zelf duurzame keuzes maken. Waarin duurzaamheid logisch gedrag is. Want er zijn iedere dag tientallen keuzes te maken waarin je duurzaamheid mee kunt / moet nemen. Als collega’s intrinsiek duurzaam zijn, hoef je niet iedere keer uit te leggen welke keuze de beste is en waarom. Dan gaat het vanzelf.
Dit gedrag kun je niet afdwingen, dit moeten mensen zelf willen. Wij willen graag dat onze collega’s zich onderdeel voelen van de Asito familie. Ze horen erbij en ze doen ertoe. Ze zijn trots op hun werkfamilie. Ze voelen de A-factor, de Asito factor. En als je onderdeel bent van de Asito familie, dan ken je de ongeschreven regels van de familie. Op kantoor dragen de mannen een stropdas. Je auto is altijd schoon. Je komt op voor je collega’s en geeft ook om hun persoonlijke welzijn. Je bent aanwezig bij de nieuwjaarsreceptie. Je voelt de kracht van de diversiteit in de organisatie. Je helpt mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt graag om weer onderdeel uit te maken van de maatschappij. En je werkt duurzaam. Punt.
Natuurlijk…. ik ben zelf van communicatie. Dus ik zal best voor mijn eigen parochie preken. Maar ik ben er oprecht van overtuigd dat als je trots kunt creëren bij je medewerkers, als je het voor elkaar krijgt dat ze zich onderdeel voelen van je organisatie, dat je dan elke verandering die de organisatie beter maakt kunt realiseren.
Ik ben trots op Asito, trots op de gerse dingen die we doen. Trots op het feit dat we verder kijken dan onze core business en dat we maatschappelijke impact willen creëren. Ik ben communicatiemanager en MVO manager. Eén van mijn taken als communicatiemanager is het overbodig maken van mijn andere taak. Dat klinkt eenvoudiger dan het is. Het kost tijd en inspanning. We zijn er dan ook al een paar jaar mee bezig, maar het werpt zeker zijn vruchten af. Het einddoel? Weg met de MVO manager. Weg met de term MVO. Doe maar normaal, want bij ons is normaal heel duurzaam.