Wie de jeugd heeft, heeft de toekomst
Nu de malaise op de meeste afdelingen en bij de meeste bureaus over is en de markt voor communicatieprofessionals aantrekt, kan het geen kwaad om de luiken helemaal open te zetten en de toekomst anders vorm te geven. Bijvoorbeeld door na te denken over de ontwikkeling van nieuw talent. Er stromen binnenkort weer veel afgestudeerden de arbeidsmarkt op. Zijn we als vakgebied niet verplicht om hen een goede kans te bieden?
“De ideeën over goed werknemerschap zijn aan het veranderen”, schrijven Marloes Hoiting en Ankel Brockmöller, organisatiepsychogen en adviseurs bij GITP in het boek CommTalks. “Steeds vaker wordt verwacht dat de professional zich opstelt als partner in business, en niet slechts als reactieve uitvoerder van opdrachten. Dit vraagt om een proactieve houding, zelfregie en vooral strategisch inzicht en organisatiesensitiviteit. Eigenschappen die je niet leert in de schoolbanken maar ontwikkelt door ervaring op te doen in de praktijk.” Die ruimte moeten afdelingen en bureaus de afgestudeerden dan wel gunnen en dat is nog bepaald niet altijd het geval.
Om echt succesvol te kunnen opereren is het hebben van theoretische kennis van modellen en concepten niet voldoende. Daar heb je vlieguren voor nodig. Men zegt wel dat het 10.000 uur kost om een meester te worden in je vak. Om dat te versnellen raden Marloes en Anke aan om junioren te koppelen aan senioren, een soort buddyprogramma dus. Bij bureaus zie ik dat juniors vaak meteen in het diepe worden gegooid en direct declarabel moeten zijn. Bij afdelingen zie ik vaak dat ze als trainee bij andere trainees komen te zitten en maar incidenteel contact hebben met seniors. En evengoed zie ik dat ze in hun eentje op een taak worden gezet. Dat is meestal iets met sociale media omdat de ouderen daar geen kennis van hebben. Wat Marloes en Anke voorstellen is een variant op het oude meester-gezel systeem. Ik ken geen organisaties die daar echt beleid op voeren. Dan is het dus toeval als iemand een junior onder zijn of haar hoede neemt. De Logeion Young Professionals onder aanvoering van voorzitter Kaoutar el Oualid zijn nu bezig om een buddyprogramma op te zetten, maar dat is in verenigingsverband. Ook heel erg nuttig, maar niet genoeg.
Jonge professionals en oude rotten in het communicatievak moeten intensief met elkaar gaan samenwerken en meer met elkáár gaan communiceren, zeggen zij. Dan gaat de ontwikkeling veel sneller. Koppel een nieuwe medewerker niet aan een andere nieuwe medewerker, zoals nu vaak gebeurt, maar aan een echt ervaringsdeskundige of organisatiegoeroe. Of aan meerdere. Creëer een intensieve relatie waarin ze met elkaar meekijken, samen sparrend en brainstormen en wederzijdse feedback geven. Echt, het betaalt zich uit. Ook voor de senioren!
Hoe denken jullie erover? Moeten we niet als vakgebied op ons nemen om de juniors een degelijke opleiding te geven op de werkplek zodat ze een eerlijke kans hebben in het toekomstige communicatievak? Dus ze niet meteen in een eigen hok stoppen, declarabel laten zijn of dat laten doen wat de ouderen toch niet kunnen en aan hun lot overlaten?
CommTalks, 40 Thoughtleaders over de toekomst van het communicatievak, Adfogroep.