Durf onvolledig te zijn
Vanwege mijn missie om organisaties te helpen bij hun communicatie (zowel intern als extern) heb ik natuurlijk een bovengemiddelde interesse voor de manier waarop organisaties communiceren. Ik lees, luister en kijk van alles en spreek met heel veel verschillende soorten bedrijven. En nu is er iets wat mij al langere tijd opvalt, maar waar ik maar weinig anderen over hoor: de enorme devotie voor de volledigheid. Iedere keer opnieuw zie ik dat bedrijven liever nog tien zinnen extra in hun brochure, website of persbericht proppen zodat ze volledig zijn, dan dat ze die weglaten en de lezer trakteren op leesbare tekst. Of dat een presentatie vaak een ‘death by powerpoint’ wordt, in plaats van een inspirerend verhaal.
Voor veel communicatieprofessionals is dit vast herkenbaar en een doorn in het oog. Maar waarom accepteren we dan toch al die oersaaie teksten en duffe presentaties, en waarom kiezen we niet vaker voor echt sprankelende, toegankelijke communicatie?
Content: koning of tiran?
De devotie van veel managers voor de inhoud vindt haar oorsprong in de angst dat als ze iets weglaten, ze automatisch iets missen. Daar komt ook nog eens bij dat velen een grote voorliefde hebben voor de inhoud en een broertje dood hebben aan alles wat riekt naar oppervlakkigheid en onechtheid. Wij Nederlanders walgen sowieso al vaak van ‘dat Amerikaanse gedoe’. Een mooi verhaal vinden we wollig, en aansprekende visuals zijn al snel flashy. We gaan prat op onze zogenaamde authenticiteit en diepgang. Te vaak (en ik bedoel echt veel en veel te vaak) heb ik gehoord dat het gaat om de inhoud. Zonder de nadruk op de inhoud te leggen zou alles oppervlakkig zijn. Niet tastbaar, niet concreet. Of zelfs nog erger, het horrorwoord in de zakenwereld: zweverig. Vol afschuw besluiten we dan maar om het te laten draaien om de vol-le-di-ge inhoud. Want ja, anders kom je tenslotte nergens. Toch?
Kom op voor je vak
Het is een kwestie van lef. Ja echt. Let maar op. Organisaties hebben liever grijze geitenbrij waar niemand over kan vallen, dan kop-boven-het-maaiveld-communicatie die heel misschien wat scheentjes pijn zal doen. En dat je door al die letters de boodschap niet meer ziet; nou ja, jammer dan. Als communicatieprofessionals moeten wij daartegen in opstand komen. Kom op voor je vak. Communicatie gaat om de kracht van de boodschap, niet om het verdoven van de doelgroep. We moeten een visie neerleggen voor hoe wij vinden hoe communicatie hoort te zijn. Niet klakkeloos aannemen dat dat ene detail echt onontbeerlijk is voor het verhaal. En durf vragen te stellen: waarom zouden onze doelgroepen dit moeten weten, welk doel dient dit? En zo zul je erachter komen dat het zenden van die overvloed aan details vaak duidt op onzekerheid van de manager, die gewoon dat duwtje in de rug van jou nodig heeft. Leer hem of haar de kunst van het weglaten.
Marjolein Bos is strategisch communicatieadviseur bij Yellow Communications. Zij houdt managers graag een spiegel voor: hoe kom je over en hoe zorg je ervoor dat je de juiste boodschap op de juiste manier overbrengt, zodat mensen in beweging komen?