Logo Zoeken

Column C#7: Nep, maar wel fijn!

13 oktober 2013Noelle Aarts

Wij waren op vakantie in Amerika. Wat onmiddellijk opvalt is de vriendelijkheid van mensen als je ze tegenkomt op straat. Wek je in New York de indruk dat je zoekende bent, dan komt er direct iemand naar je toe: ‘Can I help you?’ Wildvreemden maken complimenten over je jurk, je schoenen. En Amerikanen zijn heren in het verkeer. Ze rijden rustig. Op kruisingen stopt iedereen om vervolgens de volgorde van oversteken met elkaar af te stemmen. Niks geen jachterigheid, ongeduld of ergernis zoals wij hier gewend zijn. De informele regel is dat je je in de openbare ruimte voorkomend en behulpzaam gedraagt.

Lognw_Noelle-Aarts-2.jpg

Daarnaast stikt het in het Land van de Vrijheid van de formele regels die gecommuniceerd worden met alle mitsen en maren: in zee mag je niet zwemmen, tenzij op aangewezen plekken en zolang daar toezicht is. Het is verboden tussen geparkeerde auto’s te lopen, tenzij de politie zegt dat je dat juist wel moet doen. Roken mag niet binnen een straal van zoveel meter. En je mag gerust op het trapje bij je voordeur zitten, maar dan wel zonder bier. Ook als ze symbolen gebruiken, zijn die meestal voorzien van een talige uitleg. Op zebrapaden staat met grote letters ‘LOOK!’

Die vriendelijkheid komt ons, nuchtere Europeanen, nogal overdreven over. We noemen de Amerikanen onecht, want ze menen er geen klap van als ze zeggen ‘How are you’ en ‘Nice to meet you.’ Ook die formele regels en vooral het uitgebreide gecommuniceer daarover vinden we overdreven. Een beetje nep. Daarmee willen ze gewoon voorkomen dat mensen de overheid of elkaar processen aandoen wanneer zich een ongeluk voordoet. Het overbekende verhaal van het hondje dat in de magnetron gedroogd is, waarna de magnetronfabrikant een schadevergoeding moest betalen omdat nergens stond geschreven dat je dat beter niet kunt doen.
Terug van vakantie zochten we op Schiphol onze weg naar de treinen. Op de roltrap viel één van mijn koffers spontaan naar beneden. Medetreinreizigers keken mij geïrriteerd aan, de gevallen koffer omzichtig omzeilend. Waren zij Amerikanen, dan zouden ze zich onmiddellijk ontfermd hebben over mij en mijn koffer. Overdreven of onecht? Ja. Maar wel zo prettig.

Noelle Aarts bijzonder hoogleraar strategische communicatie (Logeion-leerstoel)

Deze column stond in Logeion-magazine #C7 van september 2013.