Uitgezoomd
Ik ben er onderhand wel een beetje klaar mee, al dat Teamen en Zoomen de hele dag. In plaats van even bij iemand langs lopen of met een aantal collega’s bij elkaar zitten om knopen door te hakken, krijg ik onderhand vierkante ogen van een bijna permanente focus op de laptop. En omdat er ook mailtjes moeten worden beantwoord of andere Microsoft-applicaties open staan, voel ik me bijna een 24/7 schermverslaafde.
Ik heb ook geen energie meer voor het zoveelste webinar dat ik om 18:00 uur kan volgen (helemaal gratis, dat dan wel!). Om nog maar te zwijgen over het feit dat ik moedeloos word van al die tips over de beste manier van Zoomen en Teamen die op LinkedIn voorbij komen. Meewarig word ik van de digitale borrels waarbij iedereen semi-blij een biertje of een glas wijn in de hand houdt, zonder echte gangmakers. Ik zie er dan ook naar uit om weer op pad te gaan, mensen te ontmoeten en samen met elkaar aan een project te werken. Samen een kop koffie, glas bier of lunch. Of alledrie.
We gaan straks weer “terug” naar ‘het nieuwe normaal’. Maar niet voordat ik mijn thuis-en-op-afstand-werken-ervaringen van de afgelopen maanden met iedereen heb gedeeld:
- Zoom en Teams lenen zich niet voor informele communicatie en context scheppen. Een dialoog of discussie is via deze kanalen in mijn ogen nagenoeg onmogelijk. De scheidslijn tussen effectief en directief communiceren is een dunne. En hoe goed ik het ook probeer, ik heb er steeds meer moeite mee om de juiste snaar bij anderen te raken en niet als een “ik vraag en u draait” collega over te komen;
- Ik heb de afgelopen maanden gemerkt hoeveel liters RAL 9016 Jan des Bouvries over Nederland heeft uitgestort; huiskamers, woonkamers en slaapkamers van collega’s en vakgenoten zijn qua kleur onderling inwisselbaar;
- Thuiswerken heeft me geleerd dat voor het schrijven en beantwoorden van e-mails je niet op een kantoor hoeft te zitten. Dat kan veel beter en sneller thuis, zonder oordopjes in en met een lekker muziekje op de achtergrond;
- Reizen met OV tussen 07:00 en 09:30 uur en 16:00 en 19:00 uur hoort wat mij betreft tot het verleden. Geen overvolle of vertraagde treinen meer voor mij. E-mailen doe je vooral thuis en de rest van de tijd werk je samen met anderen. Op kantoor of op een leuke, gemakkelijk te bereiken locatie. En ik hoop met mij veel anderen;
- Tenslotte, de coronakilo’s zijn aan mij voorbijgegaan. Mijn thuiskantoor was een permanent en betaalbaar fruitful office en om vijf uur ging ik vaak een rondje fietsen of de hond uitlaten. Om daarna de laatste emails weg te werken.
Kortom, thuiswerken heeft ons veel geleerd. Het is wat mij betreft de opmaat tot een gelukkiger en effectiever werkzaam leven.