Prikkels - Alle koeien zijn dieren, maar niet alle dieren zijn koeien
Daar moest ik aan denken toen ik afgelopen week een column las van Tom Jan Meeus. De provinciale politiek leeft niet en dat komt volgens hem “omdat provincies en hun politici een ring van communicatieprofessionals om zich heen hebben gebouwd." Vervolgens noemt hij een voorbeeld; dat hij iets van de provincie Noord-Holland moest weten, maar dat ondanks gesprekken met talrijke woordvoerders het antwoord op wat hij moest weten maar niet is gekomen.
Dat is natuurlijk niet goed te praten en niet zoals het hoort. Maar om daar dan de conclusie aan te verbinden dat dit leidt tot het 'niet leven van de provinciale politiek' gaat mij te ver. Ik kan met voorstellen dat het een gevolg is van een persoonlijke frustratie, maar het oorzakelijk verband zie ik niet.
Het communicatievak zat de afgelopen weken sowieso een beetje in het verdomhoekje nadat de rijksoverheid onlangs publiceerde dat er ruim 700 communicatieprofessionals bij de verschillende ministeries werken. Een aantal dat natuurlijk als een rode lap op een stier werkt en een discussie uitlokt die bijna ieder jaar weer als een rituele dans wordt opgevoerd; veel te veel woordvoerders terwijl het aantal journalisten afneemt. Waarbij alle communicatiemensen als woordvoerder worden neergezet. En wie de moeite neemt om het document te raadplegen, ziet al snel dat dit helemaal niet het geval is. Natuurlijk woordvoerders zijn communicatieprofessionals, maar niet alle communicatieprofessionals zijn woordvoerders. Niet alle dieren zijn immers koeien.
Het is me te gemakkelijk om al die mensen die aan bijvoorbeeld publiekscampagnes werken, websites bouwen voor rijksoverheden en lokale overheden, speeches schrijven, verantwoordelijk zijn voor de interne communicatie of het woord voeren op één hoop te gooien. En datzelfde geldt overigens voor de collega’s die in de private sector werken. Daar doe je deze mensen mee te kort en ook ons vak.