Blog van de voorzitter: Communicatiedirecteur afgerekend op chemie met de baas
"De communicatiedirecteur is steeds vaker iemand die het geheel van communicatie, marketing, strategie en financiën overziet en steeds vaker een gesprekspartner voor de directie in plaats van een spindoctor.” Dit is een ontwikkeling die Adformatie signaleert. In mijn beleving is dat een goede ontwikkeling; de laatste jaren is de communicatiedirecteur doorgegroeid naar iemand die vanuit het vak in staat is de relevante velden voor de hele organisatie te overzien en daar wat van te vinden.
Logisch, als geen ander is de communicatiedirecteur, of ‘Chief Reputation Officer’ (CRO) of ‘Chief Communication Officer’ (CCO), in staat het geheel van interne en externe omgeving te volgen, wat in de omgeving gebeurt te zien en welke kant het uit gaat te snappen. Ook ziet de communicatieadviseur in wat dit voor de organisatie betekent en hoe daarmee het beste kan worden omgegaan. Het stadium van de oud-journalist die communicatiedirecteur wordt, heeft het vak achter zich gelaten. |
Mooi, maar tegelijkertijd zie ik ook een andere gevaarlijke ontwikkeling. Omdat de CRO of CCO zo een nauwe samenwerking met de CEO heeft en zijn/haar sparringpartner is op vele terreinen, speelt de persoonlijke band, naast de inhoudelijke, een grote rol. Misschien wel een te grote rol. Volgens informele schattingen vertrekken zes op de tien CCO’s vanwege mot met de baas. Daarbij gaat het niet meer om hoe de CCO bijdraagt aan de organisatie of over de vraag of hij of zij het communicatievak verstaat, maar hoe de relatie met de baas is. En dat is te veel.