'Een diploma opent deuren, maar jij bepaalt welke deur je doorgaat'

Of studeren ooit écht mijn ding is geweest, kan ik niet met zekerheid zeggen, maar dat een diploma handig is om verder te komen, wist ik wel. Toen ik mijn diploma Communicatie afgelopen november in ontvangst mocht nemen, dacht ik dan ook dat de wereld aan mijn voeten lag. Ja: ik had mijzelf voor vier en een half jaar lang opgebrand, en ja: mijn studieschulden hijgden nog altijd in mijn nek ondanks het gebrek aan overpriced avocado toast in mijn leven. Maar in ieder geval had ik de documenten om de buitenwereld te laten zien dat ik iets waard was en kon ik mijn studieboeken vaarwel zeggen.

Of nou ja, dat dacht ik in ieder geval. Want hoewel mijn eerste, officiële baan vele uitdagende taken kende, merkte ik al snel op dat ik bepaalde dingen op de automatische piloot begon te doen. Hierdoor kreeg ik steeds meer ruimte in mijn brein voor vragen als: ‘’Wie ben ik? Wat kan ik goed? Waar wil ik mijzelf in ontwikkelen? En wat wil ik eigenlijk bereiken in dit leven?’’. De quarterlife crisis op mijn 25^e was dan ook ‘real’ zullen we maar zeggen en werd aangewakkerd door sociale media waarop iedereen alleen diens successen lijkt te delen.  

Regie houden over je eigen ontwikkeling als communicatieprofessional

Onnodige gevoelens van onzekerheid had ik allang eigen gemaakt op de middelbare school en wilde ik koste wat het kost een halt toe roepen. Om dit te kunnen doen, wist ik dat ik een keuze moest maken. Óf ik zat bij de pakken neer, accepteerde mijn huidige bestaan én maakte mijzelf wijs dat niet alleen mijn prefrontale cortex, maar ook ik klaar was met mijn ontwikkeling. Óf ik vatte de koe bij de horens, nam verantwoordelijkheid voor mijn eigen keuzes en zou er alles op alles aan doen om antwoord te vinden op deze zingevingsvragen die mij leken te achtervolgen.

Als een typische gedreven communicatieprofessional, was de keuze voor optie 2 al snel gemaakt. Ik luisterde de ene na de andere podcast (het verbaast me dat ‘The Psychology of your 20’s’ niet in mijn Spotify Wrapped staat) en gaf zelfhulpboeken tot mijn grootste ongenoegen weer een kans. Ook maakte ik voor het eerst gebruik van de beroepsniveauprofielen-tool van Logeion. Deze tool, die bestaat uit vier verschillende (zelf)scans en analyses, gaf mij een duidelijk beeld van waar ik sta in het werkveld én hielp mij bij het opstellen van een persoonlijk ontwikkelplan. Zo bevestigden de resultaten bijvoorbeeld dat ik goed ben in het creëren van content en dat ik (inderdaad) nog niet veel ervaring heb in het organiseren van evenementen. Jezelf zo een spiegel voorhouden is alles behalve leuk, maar helpt je wel een eind op weg. Een persoonlijk doel voor 2025 is dan ook dat ik betrokken wil zijn bij de organisatie van drie evenementen om te ontdekken of dit per toeval iets voor mij is. Nikki 1, quarterlife crisis 0.

Het nut van goede gesprekken met vakgenoten

Een andere activiteit die ik verrichte om vorm te geven aan mijn eigen toekomst en loopbaan, deed ik gelukkig al vaak genoeg: yappen. In het dagelijks leven praat ik - tot terugkerend ongenoegen van mijn partner - aan een stuk door alsof mijn leven ervan afhangt. En wat blijkt? Het is dé oplossing voor overthinken (als we de Linda Meiden dan mogen geloven)! Omdat niet iedereen in mijn kring onder de noemer ‘vakgenoten’ valt, zoek ik op andere plekken mijn ‘slachtoffers’ uit die ik lastig val met mijn geyap en aan wie ik uiteenlopende vragen stel alsof ik de gepersonifieerde versie van Man Bijt Hond’s babbelbox ben (voor de personen die dit fenomeen nog niet kennen: hier kunnen jullie een prachtig fragment vinden, gratis, van mij aan jou).

Door het gesprek met hen aan te gaan en mijn twijfels te delen, kon ik al snel concluderen dat vrijwel iedere millennial en gen Z’er zich in hetzelfde schuitje bevindt. Dat is niet zo gek ook trouwens, als je nagaat dat we bekend staan als de zogeheten ‘prestatiegeneratie’, die zich laat kenmerken door burn-outs en een kritisch zelfbeeld. Toch is gedeelde smart halve smart. Want wanneer je durft te vertellen over je gevoelens, zul je al snel opmerken dat je eigenlijk ‘niet zo speciaal’ bent en dat vele anderen de hobbelige levenspaden die voor je liggen, al hebben bewandeld. Door te luisteren naar hun verhalen, leer je al snel wat je beter wél en niet kunt doen in deze beginfase van je carrière en kom je erachter dat de kansen voor het rapen liggen, als je maar lang genoeg om je heen kijkt.

(Volgens een vriendin klink ik soms als iemand die een megafoon heeft ingeslikt, dus dit is hoe ik mijzelf met regelmaat beschouw)

Verbind, leer en groei: de kracht van communicatie

De belangrijkste les die ik het afgelopen jaar heb geleerd? Je (persoonlijke) ontwikkeling stopt nooit. Oók niet na je dertigste levensjaar. Dus we kunnen er net zo goed maar samen van proberen te genieten.

Spreek ik jou binnenkort over jouw loopbaan en dagelijkse communicatie-struggles? Als Young Professional onder de 30 jaar ben je van harte welkom in de gratis Young Logeion Whatsapp-community. Laten we samen groeien.

Veel liefs en hopelijk tot horens,

Nikki
(een gedreven doch zoekende communicatieprofessional)

Ik wil bij de whatsapp-community