En dat begint bij het laten verschijnen van betekenissen, wat  mogelijk abstract klinkt, maar ondertussen een concrete en vooral moedige beroepshouding veronderstelt: zoek bij confronterende kwesties – voor communicatieprofessionals aan de orde van de dag – bij een ander op wat-ie als waarheid beschouwt, kijk het onbegrip, de chaos in het gezicht, en laat dit even rondwaren als je de dialoog aangaat. Zonder weg te lopen voor kritische tegenspraak bij misleiding en verzwijgen, voegt Hans Krabbe er aan toe, in zijn geëngageerde en vlot geschreven studie over ‘moreel communiceren’. Van wij-zij-preken naar ik-jij-luisteren noemt de auteur het ook. Geïnspireerd door vooral de filosofen Buber en Levinas daagt Krabbe uit om in een tijd van nepnieuws, haatmails en alternative facts niet je heil te zoeken in beter framen, nudgen en andere manieren van overtuigen. Dit boekje helpt op iedere communicatieopleiding en bij professionele reflecties om de aandacht te brengen naar de persoonlijke morele dimensie van het vak.