Logo Zoeken

Online in de Outback, naar Australië met Solar Team Eindhoven - deel 2

21 oktober 2015Charlotte van den Heuvel

Zoals ik al eerder noemde is online in de Outback vooral een kwestie van plannen en improviseren. Nauwelijks bereik is het ingrediënt dat ook communicatie met de buitenwereld een spannende challenge maakt. Het begint met het team. Zij maken het verhaal, zij zíjn het verhaal. En daar moet ik meteen een aantal vooroordelen wegnemen over studenten van een technische universiteit. Het zijn geen nerds. Het zijn sociale, mega-enthousiaste studenten met knappe koppen.

Blog-deel-2-Solar-Team-Eindhoven.jpg

Het team bouwt een zonne-auto voor vier personen en de lat ligt - op alle aspecten –hoog. Ter illustratie: de auto is goedgekeurd door de RDW voor de openbare weg en draagt een Nederlands kentekenplaat.

Het is een gaaf project en een uithangbord voor alles wat Technische Universiteit Eindhoven wil uitstralen. Dat vraagt om een enthousiaste aanpak. Vooral (media)mensen vooraf informeren over Solar Team Eindhoven en de gezinsauto op zonne-energie. Het voordeel van dit project is dat het een vernieuwend concept is in de wedstrijd van Australië en dus interessant. Maar ook de visie van de studenten op de gezinsauto van de toekomst betekent dat we het qua PR niet alleen uit de Challenge halen, maar gedurende het hele jaar.

Daar heb je wel een team voor nodig die een heldere visie heeft én het leuk vindt om dat verhaal zelf te vertellen. Voor mij is het dan een kwestie van polijsten: Door de sprekers bijvoorbeeld te voorzien van mediatraining. En zo nu en dan verwachtingen te managen van enthousiastelingen. “Nee, ik heb geen mobiel telefoonnummer van Humberto Tan.” Of: “Ja ik vind het ook een leuk idee om bij De Wereld Draait Door aan tafel te zitten, maar we zijn op dat moment in Australië. […] Nee, we vliegen niet ‘even’ op en neer.”

Verhalen verspreiden buiten Australië
Op het moment dat het camerateam, de fotograaf en ik zijn gearriveerd is het team bezig met de laatste voorbereidingen van de World Solar Challenge. Ook wij zijn goed voorbereid. Dat wil zeggen: extra accu’s, kabels, dongels en de nodige Gb aan mobiele data. Een radiosysteem in de auto, een omvormer voor alle oplaadbare apparaten en een werkplaats in de auto’s. Mijn belangrijkste accessoire? Een landkaart met gemarkeerd waar we wél en géén bereik hebben, inclusief de route en controleposten van het konvooi.

De eerste dag is het spannendste: dan komt het er voor het team op aan, maar ook voor ons. De start van het Solar Team Eindhoven is belangrijk voor het verhaal van de gezinsauto categorie en de visie van het team. 42 teams vertrekken in volgorde van kwalificatietijd. Later op de dag worden we ingehaald door de Challengers: de snelle éénpersoons auto’s. Op het moment van schrijven ligt Twente voorop en dat betekent dat een Nederlands team de (Nederlandse) media-aandacht pakt zodra zij als eerste finishen. Wij finishen vanwege onze strategie en beoordeling namelijk een dag later. De focus van media-aandacht ligt dus rondom de start. Dat ‘plannen’ start al in Nederland, maar de beelden uploaden en de laatste info moeten er wel hoognodig uit. Gelukkig blijkt het te werken: een artikel in Telegraaf in de zondagseditie en op maandag een artikel in Volkskrant naar aanleiding van het team. Waar ik kan probeer ik contact te hebben met Nederlandse media en dat is meestal pas aan het einde van de avond, Nederlandse tijd in de ochtend. Dat zorgt ook wel eens voor baalmomentjes: Hart van Nederland kan ons op de dag van vertrek niet bereiken en belt uiteindelijk met Delft. Gelukkig kunnen we afstemmen om nog een ander moment te pakken, maar de zondagavond editie was er eentje waar ik mijn pijlen op had gericht.

Terug naar het team: In het konvooi van de zonne-auto rijden we met twee media-auto’s. De eerste media-auto is een auto die snelheid kan maken, het konvooi inhaalt (om beeld te schieten) en vervolgens weer aansluit. De tweede media-auto is een camper die zoveel mogelijk communiceert onderweg waar bereik is, het verhaal van die dag maakt en later op de dag fungeert als rijdend kantoor voor de cameramannen om beeld te bewerken. Nadat de mogelijkheid van zoveel mogelijk kilometers maken stopt om 17:00 uur, wordt een kampeerplaats opgezet.

Per dag is uitgerekend waar we ongeveer stoppen en of we dus wél of géén bereik hebben. Afhankelijk van dat bereik wordt in het donker nog gereden om netwerk te zoeken. Dat is tevens een operatie op zich, inclusief streng protocol om te zorgen dat iedereen veilig in zijn bed ligt.
Op het moment van schrijven staan we daarom om 23:20 uur lokale tijd, tien kilometer van het kamp, naast de weg onder een onbeschrijfelijke sterrenhemel om de eerste video-updates de wereld in te sturen.

Het werk voelt alsof we goudzoekers zijn. Koortsachtig op zoek naar de streepjes van het netwerk. Tijdsverschil, maar ook overstekend wild, bosbranden, giftige slangen en enorme road trains zijn een paar elementen die regelmatig terugkeren gedurende drieduizend kilometer in onze rijdende office. Zoals ik al zei: het is een avontuur.


Charlotte van den Heuvel werkt als persvoorlichter voor de Technische Universiteit Eindhoven (TU/e). Van 18 – 25 oktober reist ze samen met Solar Team Eindhoven, een studententeam van TU/e in Australië om verslag te doen over het team tijdens de World Solar Challenge.