Onbescheidenheid siert de communicatieprofessional
"Zul je zien dat ze in Amsterdam over twee weken de voorpagina halen met de helft van dit resultaat", zei een collega laatst tegen mij. Hoorde ik jaloezie in haar stem? Geanticipeerde teleurstelling? Of was het toch het soort berusting dat elk jaar rond deze fase van de voetbalcompetitie zich van De Kuip meester maakt?
In Rotterdam zijn we vooral heel goed in het - mooi Nederlands woord - downgraden van onze prestaties. Een mentaliteit die met prachtige spreekwoorden en oneliners wordt goedgepraat: geen woorden maar daden, niet lullen maar poetsen, en overhemden die met opgestroopte mouwen worden verkocht.
En dat is niet een Rotterdams fenomeen, maar een kruis dat de hele natie meetorst. Ik ben geen socioloog of antropoloog, maar het zal vast met onze calvinistische inborst te maken hebben. Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg. Steek je kop boven het maaiveld uit en hij wordt afgehakt.
Koninklijk gejuich
Onze koning en koningin kunnen er ook over meepraten. Hoewel dat niet echt past bij de kroon. Zij moeten zwijgen en zich gedragen naar hun ambt, ook op een schaatstribune in Sotsji. Volgens sommige mensen. En daar hoort geen gejuich bij. Ook al winnen we als klein land ook nog een dozijn medailles bij het skiën, het bobsleeën en, vooruit, bij het curling, we moeten vooral 'gewoon' blijven.
Gewoon
Je hoort het zelfs als compliment. "Leuke jongen, die Sven Kramer. En hij is zo gewoon gebleven." Alsof een groot kampioen, die vier jaar lang elke wedstrijd wint waar hij aan de start verschijnt - nou ja, bijna elke wedstrijd - niet een beetje anders mag zijn dan de rest. En als hij dan een wedstrijdje verliest, mag hij met zijn topsportmentaliteit waar alleen winnen geldt ook nog niet zijn chagrijn laten zien. Bescheidenheid siert de mens.
Kozijnen
Maar wees nou eerlijk. Wanneer ben jij de laatste keer geprikkeld door bescheidenheid? Sta je in het nieuwe Rijksmuseum te kijken naar de Nachtwacht en valt jou de mooie grijze verf op de kozijnen op? Ben jij zo'n type dat uit zijn plaat gaat bij de mooie gelapte ramen van de vernieuwde Kunsthal?
Inspiratie
De meeste inspiratie halen wij - net buiten onze comfortzone - uit dingen die anders zijn. Groter of kleiner dan we verwacht hadden, rechts waar we links dachten, of een schop onder onze kont waar we een aai over onze bol gehoopt hadden.
De Galjaarddag, dit jaar op 17 april in geheel nieuwe stijl, is een "prikkelend platform voor de parels van de publieke communicatie", zo lees je op deze site. Parels die we zoeken in de netwerken van de vereniging. Netwerken vol bescheiden publieke communicatieprofessionals die vaak fantastisch werk doen maar dat niet hardop (durven) zeggen. Terwijl de prikkels en inspiratie voor het oprapen liggen. Daarom een a-Rotterdamse oproep: niet lullen, maar oppoetsen die overheidscommunicatieprojecten. Inzenden kan nog steeds. Je eigen project. Maar dat van je te bescheiden collega mag ook. Heus, er liggen gewoon parels op jullie bureaus.
Paul Tissingh
Senior Communicatieadviseur
Gemeente Rotterdam
Publieke parels inzenden kan tot 14 maart via http://www.logeion.nl/galjaarddag
Foto: ANP/Robin van Lonkhuijsen